சகுனம்

06.06.2012  விகடன் இதழில் சொல்வனம் பகுதியில் வெளியான   பி.எஸ் . குமார்  எழுதிய  சகுனம்  எனும்  கவிதை

சகுனம்
************

அவன் வீட்டைவிட்டுப் புறப்பட்ட
ஒரு காலை வேளையில்
குறுக்கே வந்தது
குட்டிகளை ஈன்று
இரண்டு நாட்களே ஆன
சாம்பல் நிற தாய்ப் பூனை ஒன்று
பூனை குறுக்கே வந்ததால்
கெட்ட சகுனமெனப் பரபரத்த
அவன்
கோபமுற்று கீழே கிடந்த
கூரான கல்லெடுத்து
பூனை மீது வீச
கல்லடிபட்ட பூனை
துள்ளிக் குதித்து பாய்ந்தோடி
சாலையில் விரைந்த
பேருந்து சக்கரத்தில் நசுங்கி
துடிதுடிக்க இறந்துபோனது சாலையில்
குருதி உறைய
தாய்ப் பூனையைக் காணாத
குட்டிகள் ஏக்கத்தில் சுணங்கலாம்
பசியால் வாடலாம்
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக
இறந்தும் போகலாம்
புறப்பட்டவன் சிறிது நேரம் தாமதித்து
எந்த சகுனமுமின்றி
தனது பயணத்தை தொடரலாம்
இரை தேடித் தனது இருப்பிடத்திலிருந்து
வெளிப்பட்ட பூனைக்கும்
தனது வீட்டிலிருந்து
பயணம் புறப்பட்ட அவனுக்கும்
யாருக்கு யார் கெட்ட சகுனம்?
அவனுக்கு பூனையா ?
பூனைக்கு அவனா?

திரு . எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் அவர்கள் எழுதிய “ விரும்பிக் கேட்டவள் ” என்ற சிறுகதை

30-05-2012  தேதியிட்ட  ஆனந்த விகடனில்  வந்த  திரு . எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் அவர்கள் எழுதிய   “  விரும்பிக் கேட்டவள் ”   என்ற சிறுகதை  எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது .

அந்த சிறுகதையில்  சுப்பு  என்பவர்   பி.பி. ஸ்ரீனிவாஸ்  அவர்கள் பாடிய  ‘ மௌனமே பார்வையால் ஒரு பாட்டு பாட வேண்டும் , நாணமே ஜாடையால் ஒரு வார்த்தை பேச வேண்டும் ’  என்ற பாடலை  கேட்டதும் , அந்த  பாடலை மிகவும்  விரும்பிக் கேட்கும்  தன்  சித்தியைப்  பற்றிய  நினைவுகளை  பகிர்வதாய் கதை  நகர்கிறது .

மேற்சொன்ன  பி.பி.ஸ்ரீனிவாஸின்  அந்த பாடலை கேட்டபடியே தான் தன் சித்தியின் உயிர் பிரிந்தது  என்று ஆரம்பித்து , தன் சித்தி  சிறு வயதிலிருந்தே  சினிமா பாடல்கள்  கேட்பதும், அந்த பாடலை தானும் பாடி  சந்தோசம் அடைவதும் அவளுக்கு பிடித்த விஷயம் என்றும் ,  பி.பி.ஸ்ரீனிவாஸின் பாடல்கள் என்றால் அவளுக்கு மிகவும் பிடிக்கும்  என்றும்  சொல்லிருக்கிறார் . ஆனால் தன் தாத்தாவுக்கு  அது பிடிக்காதாம், அதனால் எப்போதும்  சித்தியை திட்டிகொண்டே இருப்பாராம்  .சில சமயம்  பாட்டு கேட்டதற்காக  சித்திக்கு தண்டணையாக  கையில் தாத்தா  சூடு  வைத்ததாகவும் ,தன் சித்தி  பி.பி.ஸ்ரீனிவாஸின் கச்சேரி பார்க்க  இரவில்  தனியாக சென்றது , ஒரு கிராமத்தில்  ஆசிரியர் வேலை கிடைத்ததும் தனியாக  அந்த ஊரிலேயே  தங்கி  வேலைபார்த்தது , “தாத்தா  கத்துவாரேனு பயமே இல்லாம பாட்டு கேக்குறதுக்கு இந்த ஊருதாண்டா லாயக்கு ”    என்று அவள்  தன்னிடம் சொன்னது ,கடைசிவரை திருமணமே  செய்யாமல்  வாழ்ந்த தன்  சித்தி  கடைசியில்  நோயுற்று மருத்துவமனையில்  நீண்ட நாள் இருந்ததால்  பார்த்துக்கொள்ள ஆள் இல்லாமல்  தான்  இருந்து சித்தியை கவனித்து கொண்டதையும் ,பி.பி.ஸ்ரீனிவாசின்  அந்த பாடலை கடைசியாய் கேட்டபடியே தன் சித்தியின் உயிர்  பிரிந்ததையும்  அவர் சொல்வதாய்  கதை முடிகிறது .